قلمم امروز شکست
با توانم ماسه را بلعیدم
خوش آن روز بخیر
که دو دستی داشتم
هم پر بال پرستو های عشق
می پَریدم از بام
می خزیدم در جوی
می بُریدم ، نفس ظلم و ستم
دل گونه
نوشته ها از دفتر ( سیاه و سفید )
آخرین مطالب
- ۹۲/۰۲/۱۷سال روز من
- ۹۲/۰۲/۱۶باران
- ۹۲/۰۱/۲۵غم
- ۹۲/۰۱/۱۸ره یار
- ۹۲/۰۱/۱۴دست
- ۹۱/۱۲/۲۳تعویض
- ۹۱/۱۲/۱۷سال نو
- ۹۱/۱۲/۱۴رفتن
- ۹۱/۱۱/۲۰نوشته های من و او
- ۹۱/۱۱/۱۳پر پرواز
پیوندها
تبلیغات
نشسته ام و می شمارم
تک تک ثانیه هایی که می گذرد
برای به پایان رسیدن سال
تک تک انگشتانم را به کار گرفته ام
نمی دانی که کم آورده ام ، چه بسیار
امسال چه خواهد شد ؟
می توانم خوب باشم :
خوبی کنم
محبت کنم
عشق بورزم
و یا می توانم بد باشم :
اذیت کنم
آزار دهم
یا شیطنت ؟
نمی دانم
رفتن خوب است
چه سفر باشد ، چه به دیدار پدر
چه به کنجی زغم غفلت یار ، چه وصال شب حق
ولی باید رفت
چه سفر باشد ، چه به دیدار پدر
چه به کنجی زغم غفلت یار ، چه وصال شب حق
ولی باید رفت
نوشتم یاد یاران را نداری ؟
نوشتش یاد یاران بهاری ؟
نوشتم چون گل سوسن ، گل یاس
نوشتش ، چه گل های دگر را یاد داری ؟
پر پرواز
پر مرغان سفیدیست
که می ترسند از روز خدا
که شکاری نشوند
و به راهی نروند
و گناهی نکشند
می ترسند از چون من و تو
که گرفتیم از آنها
شوق را
پر مرغان سفیدیست
که می ترسند از روز خدا
که شکاری نشوند
و به راهی نروند
و گناهی نکشند
می ترسند از چون من و تو
که گرفتیم از آنها
شوق را