دل گونه

آسمان سیاه است

                       همچو دود

گرفته ، پریشان هم دل است با من

                            قطراتش هم نوا با اشک هایم می ریزد

چه شده است ؟

                  او هم غم دارد ؟

امان از غم که اشک ابر آورده

                              این غم چیست ؟

غم من ، غم عشق است

                       غم ابر ، غم تاریک غم مردم

غم آن کس که ندارد لقمه نانی

                      غم ، کنجشکک اشی مشی

زیر بارون ، لب بوم ما مشین

                      بارون ظلم و نفاق

بارون حق و طمع

                     خیس خیس از تو و من

چه خیانت ، چه ثواب

                     چه کمک ، چه فساد

همه ، هم دست همند

                    همه حلقه ، گرد همند

غم عشق

            غم درد است

درد ، درد ، درد

نمی داند چقدر دلگین است

                                  نبودش

نفس هایش ، خنده هایش ، حتی گریه هایش

                                                       تسکین درد است ، همش

روی دیوار کِی نویسم

                         که دلم

                                 هم درد ابر است ، همش

دفتر سیاه  و سفید